Neem de zondeval.
De halve mensheid gaat nog steeds onder de erfzonde gebukt.
De verbanning uit het elementair paradijs.
Met als dreigende toekomst een zwervend/zwoegend bestaan tot het einde der tijden.
Maar zoals je een baby moeilijk kunt verwijten dat ie na negen maanden het paradijs van de baarmoeder verruilt voor een leven van vallen en verder komen, zo kun je het Adam en Eva niet kwalijk nemen dat ze op een bepaald moment van ontwikkeling zelf willen uitzoeken wat goed en kwaad is.
In die zin is de breuk met god geen zondeval maar opstanding. In plaats van vruchten plukken en achter beesten aanrennen, begint de mens zelf producten te verbouwen, goederen uit te wisselen en zich te specialiseren.