Een utopie nastreven kent nog een hardnekkig vooroordeel.
Praktisch bakken utopisten er niks van, klinkt het in alle variaties.
Het omgekeerde is waar.
Juist door hun succes krijgen utopische experimenten geen ruimte.
Zie hoe het de jonge Spartaanse koning Agis IV vergaat.
Kort na zijn aantreden (244 v. Chr.) blaast deze verlichte despoot een frisse wind door zijn rijk.
Hij voert een radicale herverdeling van grond door, schenkt schulden kwijt en geeft zelf het goede voorbeeld met een rijke gift aan de toenmalige staat.
ledereen blij, behalve de elite in eigen land natuurlijk.
Ze vrezen de populariteit van Agis IV
en brengen de idealistische vorst met vereende kracht ten val.